شکستگی خط لوله انتقال نفت
با قرار گرفتن چهارمحال و بختیاری در مسیر خط لوله انتقال نفت مارون به اصفهان ،از اواسط دهه شصت مردم منطقه سرخون شهرستان اردل ،شاهد مشکلات زیادی ناشی از نشت نفت و راه یافتن آن به درون آب و خاک منطقه هستند .
بطوری که برای زیستن و معیشت مردم تهدیدی جدی فراهم کرده است. بررسی های اداره کل محیط زیست چهارمحال و بختیاری حاکی از آن است که در اواسط دهه ۶۰ خط لوله انتقال نفت خام مارون به اصفهان دچار شکستگی شد. و در پی این شکستگی خط لوله نفت به آرامی در منابع آب و خاک این منطقه نشت کرد.
علاوه بر شکستگی های متوالی این خط لوله ، دفن غیراصولی لجن های نفتی تلمبه خانه گندمکار در بالادست چشمه سرخون نیز تاثیر عمده ای در آلودگی این منطقه داشته است.
با نشت نفت ، به غیراز گونه های بلوط و چنار دیگر گونه های گیاهی نیز دچار آسیب جدی شده اند و آلودگی آب و خاک هم از دیگر عوارض جبران ناپذیری است که به خاطر سهل انگاری و بی توجهی برای رفع آلودگی نفتی،آسیب های غیرقابل جبرانی به آنها وارد کرده است.
از بین رفتن خاک مناطق مرتعی و جنگلی تاثیر بسزایی در نابودی پوشش گیاهی خواهد داشت چرا که نفوذ مستقیم و غیرمستقیم مواد نفتی باعث نابودی میکروارگانیسم های موجود در خاک میشود. در نتیجه دیگر خاک حاصلخیزی وجود نخواهد داشت که گیاهی در آن رشد کند.
آب چشمه سرخون در سه مرحله در سال های ۹۰، ۹۳ و ۹۵ به نفت خام آلوده شد. به طوری که در سال ۹۵ به طور کامل از مدار خارج شد. مقدار دبی آب چشمه سرخون بیش از یک هزار لیتر بر ثانیه است با نفتی شدن آب چشمه سرخون یکی از مهم ترین و باکیفیت ترین منابع آب منطقه از دست رفت.
این چشمه از آنجا که از پرآب ترین و باکیفیت ترین منابع آبی منطقه به شمار می رود، نه تنها آب شرب بلکه تامین کننده آب کشاورزی، مزارع، شیلات، دامپروری و سایر فعالیت های اقتصادی منطقه به شمار می رود . که با خارج شدن آن از مدار مصرف تمامی این فعالیت ها تعطیل و رو به نابودی رفت.
شهر سرخون در حدود پنج هزار نفر جمعیت داشت که بروز آلودگی نفتی و تحت تاثیر قرار دادن زندگی مردم، ۳۵ درصد این جمعیت به شهرهای حاشیه ای استان اصفهان، لردگان، ایذه و شهرکرد مهاجرت کرده اند.
و حادثه 23 آذر ماه 99 در منطقه سرخون یکبار دیگر نشان داد که حوادث همیشه وجود دارد و قابل تکرار هستند, اما آنچه که اهمیت دارد مدیریت بحران و آمادگی کامل ارگان ها برای مقابله با آلودگی و تهیه و تجهیز واحدهای ذینفع و آموزش نیروهای حرفه ای در موقعیت بروز حادثه است.
0 نظر