با اندازه گیری سطح دی اکسید کربن در فضا میتوان از قدرت سرایت ویروس کرونا کم کرد !


با اندازه گیری سطح دی اکسید کربن در فضا میتوان از قدرت سرایت ویروس کرونا کم کرد !

سطح دی اکسید کربن موجود در فضا نشان دهنده خطر کرونا است.

 

سطح دی اکسید کربن و کرونا

 

تحقیقات میزان اندازه گیری سطح دی اکسید کربن را برای تخمین خطر عفونت کرونا تأیید می کنند.

بر اساس تحقیقات جدید موسسه تعاون تحقیقات علوم زیست محیطی (CIRES) و دانشگاه کلرادو بولدر ، پیگیری سطح دی اکسید کربن در داخل خانه یک روش ارزان و قدرتمند برای نظارت بر خطر ابتلا به کرونا است. در هر محیط داخلی ، وقتی سطح  CO2 بیش از حد افزایش یابد ، خطر انتقال ویروس نیز تقریباً دو برابر می شود.

شیمیدانان به یک واقعیت ساده اعتماد کردند که محققان بیش از یک دهه پیش از آن استفاده کرده اند: افراد مبتلا به کرونا همزمان با بازدم دی اکسید کربن ، ویروس های موجود در هوا را نیز بازدم می کنند. این بدان معنی است که CO2 می تواند به عنوان "پروکسی" برای تعداد ویروس های موجود در هوا عمل کند.

خوزه لوئیز خیمنز ، یکی از نویسندگان ارزیابی جدید ، یک عضو CIRES و استاد شیمی در دانشگاه کلرادو بولدر ، گفت: "شما هرگز در یک فضای بسته با دیگران ایمن نیستید ، اما می توانید خطر را کاهش دهید."

ژه پنگ ، پژوهشگر CIRES و شیمی ، و نویسنده اصلی مقاله جدید ، گفت: "و نظارت بر CO2 در واقع تنها گزینه کم هزینه و عملی است که در اختیار داریم . هیچ راه دیگری وجود ندارد."

 

 

کنترل خطر انتقال کرونا در فضای بسته

 

ماه ها است که محققان در سراسر جهان در جستجوی راهی برای کنترل مداوم خطر عفونت کرونا در داخل خانه هستند ، چه در پاساژها یا مغازه ها ، اتوبوس ها یا بیمارستان ها و سایر فضاهای بسته . برخی از آنها در حال تولید ابزارهایی هستند که می توانند ویروس های موجود در هوا را به طور مداوم تشخیص دهند ، تا جهش را نشان دهند. برخی دیگر تجهیزات موجود با درجه آزمایشگاه را آزمایش کردند که هزینه آن دهها هزار دلار است.

 

خیمنز و همکارانش به سراغ نمایشگرهای دی اکسیدکربن که در بازار موجود است ، می روند که هزینه آن فقط چند صد دلار است. ابتدا آنها در آزمایشگاه صحت ردیاب ها را تأیید کردند. سپس ، یک "مدل جعبه" ریاضی ایجاد کردند که چگونه فرد آلوده ویروس و CO2 را بیرون می دهد ، دیگران در اتاق چگونه استنشاق و بازدم می کنند و چگونه ویروس ها و گاز در هوای اتاق تجمع می یابد یا با تهویه خارج می شود. این مدل اعداد عفونت را در جامعه محلی در نظر می گیرد ، اما جزئیات جریان هوا در اتاق را توضیح نمی دهد - این نوع مدل سازی برای هر اتاق به تجزیه و تحلیل سفارشی گران قیمت نیاز دارد.

درک این نکته مهم است که هیچ سطح CO2 وجود ندارد که فرد بتواند فضای داخلی مشترک را "ایمن" بداند. این مساله  تا حدی به این دلیل است که فعالیت مهم است: آیا افراد در اتاق آواز می خوانند و با صدای بلند صحبت می کنند یا ورزش می کنند ، یا اینکه آنها ساکت نشسته اند و می خوانند یا استراحت می کنند؟ سطح CO2 1000 ppm ، که کاملاً بالاتر از سطح ppm 400 است ، می تواند در یک کتابخانه آرام با ماسک اما در یک سالن ورزشی بدون ماسک نسبتاً ایمن باشد.

اما در هر فضای داخلی ، این مدل می تواند خطر "نسبی" را روشن کند: اگر سطح CO2 در یک سالن ورزشی از 2800 به 1000 ppm (2400 ~ بالاتر از سطح پس زمینه به 600) کاهش یابد ، خطر انتقال COVID-19 نیز به یک کاهش می یابد - یک چهارم خطر اصلی. در کتابخانه ، اگر هجوم مردم باعث افزایش CO2 از 800 به 1600 (400 تا 1200 بالاتر از پس زمینه) شود ، خطر انتقال کرونا سه برابر می شود.

در مقاله جدید ، پنگ و خیمنز همچنین مجموعه ای از فرمول ها و ابزارهای ریاضی را به اشتراک گذاشتند که متخصصان سیستم های ساختمانی و بهداشت عمومی می توانند برای تعیین خطر واقعی ، نه فقط نسبی ، استفاده کنند. اما مهمترین نتیجه این است که برای به حداقل رساندن خطر ، سطح CO2 را در تمام فضاهایی که هوا را با هم تقسیم می کنیم تا حد امکان پایین نگه دارید.

خیمنز گفت: "هر کجا که هوا را تقسیم کنید ، میزان CO2 پایین تر ، خطر ابتلا به عفونت نیز کمتر است."
 

0 نظر

ارسال نظر